Prawdopodobnie prototyp wazonu.
„Życiorys Cybisa, członka-założyciela „Bractwa św. Łukasza”, jest jak na polskie warunki dość nie- zwykły i nieoczywisty. Pierwsze artystyczne kroki stawiał w 1917 roku w Charkowie w kubistyczno- -futurystycznym „Związku Siedmiu” jako rzeźbiarz. Uciekając przed uściskiem rewolucji, wylądował w Konstantynopolu. Malował szyldy i dekoracje teatralne, a głównie głodował. O tym jest jego dziennik, publikowany we fragmentach w katalogu wystawy.
Przybywszy do Warszawy, Cybis został uczniem Tadeusza Pruszkowskiego, wybitnego pedagoga, ale bardzo konserwatywnego twórcy. Dość prędko zdobył uznanie i pozycję w tym artystycznym kręgu, będąc może najciekawszym malarzem w całym Bractwie. Odbył podróż do Włoch, ale rów- nież do Afryki Północnej; ta druga wyprawa będzie miała ważne artystyczne następstwa. Wiosną 1939 wyjechał do Ameryki na Wystawę Światową w Nowym Jorku. Do Polski nigdy nie wrócił, do malarstwa też. W Ameryce założył studio ceramiki artystycznej, którego wyroby zyskały wielką popularność w Stanach, a Cybisa uczyniły człowiekiem bardzo zamożnym. Umarł na atak serca na Florydzie w 1957 roku, pochowano go w Princeton.”
(Bogusław Deptuła, Tygodnik Powszechny, nr 43 (2781), 27 października 2002)
